Ik stond laatst in de sauna te wachten voor een opgieting. In de rij zag ik een aantal lichaamshoudingen veelvuldig terugkomen.
– Samengeknepen billen
– Ingetrokken hart
– Afhangende en naar voren gebogen schouders
Het lijf spiegelt onze diepe overtuigingen en patronen. Degenen die lang genoeg bij ons zijn worden onderdeel van onze ‘houding’ in het leven en in het lijf. Ook angst zie je dus terug in het lichaam.
Je kunt je vast wel een voorstelling maken wat voor emoties en patronen er in je leven wanneer je je borst (hart) letterlijk intrekt. Wanneer je schouders naar voren hangen. Je maakt jezelf klein. Je draagt veel op de schouders. Je verschuilt je hart. Etc. Je lichaam laat zien wat er in jouw binnenwereld leeft.
En zo ook met samengeknepen billen.
Ik krijg regelmatig de vraag waarom bekkenwerk nou zo belangrijk is. Waarom specifiek het bekken zoveel opslaat. Eén van de redenen is omdat ook het bekken gevormd wordt door jouw emoties.
Denk maar eens aan samengeknepen billen. Dit kan extreem, of in een lichte variant met alleen een spanning intern rondom de anus. Voor mij staat het voor angst. Gebrek aan vertrouwen.
Doe het maar eens zelf. Trek je interne spieren aan, of echt de bilspieren. Alsof je je staart tussen de benen trekt. En voel dan eens wat het met je doet. Bij mij gaat mijn hoofd automatisch ook wat naar beneden, mijn buik trekt in, er ontstaat spanning in mijn benen. Het voelt alsof ik mezelf in een beschermende houding zet. Ik houd zelfs mijn adem wat in, die wordt oppervlakkig. Ik kruip als het ware wat naar binnen weg.
Als een gebrek aan veiligheid zich al langere tijd huist in jouw leven, zie je dat ook in je lijf terugkomen. Je bekkenbodem trekt zich letterlijk wat naar binnen. Dit zorgt voor chronische spanning.
Je verliest zo ook de verbinding met de aarde, wat ook vaak onderdeel is van het hele thema; je voelt geen veilige bedding, je voelt je niet welkom.
Voor vrouwen is de yoni natuurlijk ook een kwetsbaar gebied. Zeker als je rondom s’xualiteit of vrouw zijn spanningen of negatieve ervaringen hebt, is het lichaam geneigd dit gebied te beschermen. Energetisch trek je het bekken wat naar binnen. Naast de fysieke spanning zorgt dit er ook voor dat de energie daar wat stagneert. Het is wat minder levendig en bewoond door jou. De levensenergie stagneert.
Ik kan hier nog uren over doorpraten merk ik… er is namelijk ook een prachtige link naar de psoas en ons zenuwstelsel. Wellicht in een volgende post. Wat ik eigenlijk wilde benoemen is dat er dus zo’n ontzettende wijsheid in ons lijf zit.
Het is aan ons om die taal weer te gaan begrijpen. Om te leren luisteren naar het lichaam. Niet je hoofd de show laten runnen, maar het lichaam als ingang gebruiken. En dat is even oefenen. Want we zijn zo gewend om niet aanwezig te zijn in ons lijf.
Dus stap 1 is om het verschil op te gaan merken tussen de stem van je hoofd, van je hart en van je lijf.
Een andere stap is om je lijf de ruimte te geven om te spreken. Het lijf bezit namelijk een zelfhelend vermogen. Wanneer je jouw lijf de ruimte, tijd en aandacht geeft, zul je gaan merken dat er een beweging komt vanuit het lijf. Niet iets wat je bedenkt om iets te fixen, maar echt een innerlijke beweging.
Dit kan er heel verschillend uit zien. Je kunt in een bepaalde houding willen gaan zitten of liggen. Misschien ontstaat er een trilling. Er kan een emotie opkomen. Je aandacht kan naar een bepaald lichaamsdeel worden getrokken. Of je lijf gaat communiceren door beelden of energie.
En wanneer je in staat bent om hierbij te blijven, om dit te vertrouwen en ruimte te geven, komt die stroom van zelfhelend vermogen weer op gang. Alle bevroren emoties en houdingen in jouw lijf kunnen gaan smelten.
En wat daardoor vrij kan komen…. My oh my…. De verborgen schatten in ons lichaam zijn eindeloos! Je gaat delen van jezelf ophalen die al heel lang weggestopt zaten.
Je gaat belichaamd leven.
Vanuit vertrouwen en ontspanning.