Ik had gisteren een mooi gesprek met een vriendin over je onveilig voelen tijdens intimiteit.
Wanneer je je grenzen niet goed hebt kunnen aangeven in het verleden (en dan heb ik het niet over sexueel geweld), dan kan dat tijdens intimiteit opkomen.
Vrijen wanneer je er eigenlijk nog niet klaar voor was. Een medisch onderzoek wat te snel ging. Pijn ervaren tijdens vrijen en toch doorgaan. Iets doen om de ander te pleasen, terwijl jij geen ja voelde. Sex inzetten om liefde te ontvangen.
We kennen het waarschijnlijk allemaal wel. Het is ons ook nagenoeg nooit goed aangeleerd toen we jong waren, hoe geef je nou je grenzen en wensen aan tijdens intimiteit.
Hierdoor ontstaat er een onveilig gevoel in ons lijf. Dit kan zich laten zien doordat je lijf tijdens intimiteit (licht) bevriest of dat je in je hoofd verdwijnt.
En dat kan zo snel gaan dat je het wellicht niet eens meer doorhebt.
Maar het lijf geeft wel degelijk een signaal als het onveiligheid ervaart. Adem die oppervlakkig wordt of even inhoudt. Het bevriezen is een signaal. En ook het terugtrekken naar je hoofd en daar hele gesprekken te voeren. ‘Maar hij is toch heel lief? Wat een onzin, ik moet dit toch gewoon kunnen. Straks wordt het vast fijn.’
Je lijf geeft aan dat het zich niet helemaal veilig voelt. Wanneer je op zo’n moment door zou gaan, dan geef je je lijf het signaal dat jij niet te vertrouwen bent. Je luistert niet.
En dat is geen wijzende vinger, totaal niet. Wat ik al zei. we hebben het vaak niet geleerd. Het speelt zich ook vaak nog onbewust af. Het is ook een automatische respons vanuit het zenuwstelsel.
Je kunt er gelukkig wel wat aan doen. Je kunt het vertrouwen met je lijf weer opbouwen.
Dat vraagt om een keuze, bewustzijn en radicale eerlijkheid.
De keuze is om verantwoordelijkheid te nemen voor jouw gevoel van veiligheid. Een ander kan je dat niet geven. Het is aan jou. Jij bent de enige die jouw grenzen echt kan voelen en daar actie op kan ondernemen. Die kracht heb jij in handen en mag je weer terugnemen.
Het bewustzijn is om voor jezelf de signalen te gaan herkennen wat er precies bij jou gebeurt wanneer je lijf zich onveilig voelt.
Zit je in je hoofd? Stop.
Twijfel je of je iets wilt? Stop.
Ervaar je een lichte freeze? Stop.
Voel je geen volle ja? Stop.
En die stop hoeft niet een einde te betekenen. Je kunt ook gewoon even pauzeren. Om uit te spreken wat er in je om gaat. Even te ademen. Te bewegen. Of gewoon even vertragen en het contact weer maken met jezelf en met je partner.
De radicale eerlijkheid is zowel naar jezelf als naar je partner. Het is ok als je dit aan het helen bent. Het is ok om te willen vertragen. Het is ok om geen zin in iets te hebben. Het is ok om je onveilig te voelen in je lijf. Dat is meestal niets persoonlijks naar de ander, het is puur de waarheid van jouw lijf. En vaak zijn het oude triggers die in het nu opnieuw een gevoel van onveiligheid geven. Jouw lijf mag het tempo aangeven.
Dus bespreek dit met degene met wie je intiem bent. Spreek een stopwoord af. Leer je lijf kennen. En geef jouw lijf het absolute respect door alle grenzen en wensen te respecteren. Neem de signalen serieus. Vertrouw jouw lijf en jouw lijf zal jou weer gaan vertrouwen.
En als je hier hulp bij nodig hebt weet je me te vinden.